بسم الله الرحمن الرحیم
درست زمانی که فکر و ذهن در هجوم هزاران آیا و چرا و شاید و اما است و سه-چهار سالِ بعد را تصور می‌کند که کجا ایستاده و در چه حالی به‌سر می‌برد، مدام با خود کلنجار می‌رود و به تصمیم‌ها و انتخاب‌هایش فکر می‌کند و نمی‌داند آیا اشتباه کرده یا نه! و بدنبال پاسخ می‌گردد، مثل فردی که بیهوش است و آب به صورتش می‌پاشند؛ تو آرامش را به سر و رویش می‌پاشی و هوشیارش می‌کنی.
این تو هستی که تنهایش نمی‌گذاری، سرزنشش نمی‌کنی و از حق‌ات می‌گذری. اصلن این تو هستی که مدیریت می‌کنی که این احوالات همزمان شود با شب آرزوها، با ایام اعتکاف؛ تا آخرِ سَر بدود و به آغوش تو پناه آورد و جای دوری نرود.
اصلن من که فکر میکنم تو دلت برایش تنگ می‌شود، تو می‌خواهی درآغوشش بگیری و هوشیارش کنی که همیشه هستی و تنها پناه‌اش تویی و نزدیکی، حتی از رگ گردن نزدیکتر...
دوست داری آرزوهایش، حتی آرزوهای درگوشی را به تو بگوید، با تو درد دل کند، برای تو قیافه بگیرد، پیش تو شکایت کند و غر بزند...
او هم دوست دارد خوب آرزو کردن و آرزوهای خوب داشتن را به او یاد بدهی، کمکش کنی بشود نورچشمی‌ات از همان‌هایی که رحمتت به آنها نزدیکتر است...*
میلاد امام محمد باقر علیه السلام مبارک باد
برای همه شما بزرگواران در این شب بزرگ و گرامی، سلامتی و خیر و برکت آرزو میکنم
* «اِنَّ رَحمَةَ اللهِ قَریبٌ مِنَ المُحسِنِین» رحمت حق به محسنین(کسانی که تا حد احسان و حتی بالاتر از تقوا پیش آمده‌اند) نزدیک است. آیه 56 سوره اعراف
- به تعبیر قرآن، احسان یعنی تقوا به اضافه‌ی صبر (آیه 90 سوره یوسف)
- پناه 1
زائر آسمان ...