بسم الله الرحمن الرحیم
روزهای سخت، سخت می‌گذرند...
مثل روزهای پایانی مهرماه سال92 و روزهای ابتدایی آبانش...
که با همه‌ی سختی‌شان، گذشتند...
اما روزهای سختی که حواسم را به تو بیشتر جمع می‌کند، خدای خوبم!
روزهای سخت ِ شیرین‌اند...
سخت ِ شیرین و دوست داشتنی...
:)
_ دفترچه شعری که دوستِ بی‌دل و عزیزمان هدیه دادند و آن دو بیت هم به خط ِحضرتِ دوست ِ بی‌دلمان است.
بسم الله الرحمن الرحیم
دستانِ پر مهری که برای کسبِ روزی حلال زحمت روزگار کشیدهاند؛
دستانی که به ضریح شش گوشه رسیدهاند؛
دستانِ زحمت کشیده‌ای که غبار از صحن و سرای امیرالمومنین علیعلیه السلام، گرفته‌اند؛*
دستانی که من عاشقشان هستم؛
این روزها ضعیف شده‌اند
اما همچنان بعد از هر نمازی به مقابل صورت گرفته می‌شوند
و برای همه مومنین و مومنات از خدا طلب سلامتی و خیر می‌کند
سایه این دستان بر سرمان مستدام
***
* سال 82
- پدربزرگم عادت دارند چای رو توی نعلبکی میریزند و نوش جان میکنند.
- بعد از دوماه امروز پدربزرگم پیراهن مشکی شون رو درآوردند.
بسم الله الرحمن الرحیم
همیشه با شروع دهه فجر و تصاویری که تلویزیون از سال‌های انقلاب پخش می‌کند، بابا و مامان از آن روزها تعریف میکنند، بابا از روز 7بهمن که با عمو رفته بودند تهران و چندباری نزدیک بوده تیر به ساق پای بابا بخورد و من همیشه از بیان خاطرات مامان و بابا ذوق می‌کردم و خوشحال بودم که پدر و مادرم در دوران انقلاب (و دوران8ساله دفاع مقدس) جزءِ آدم‌های بی‌تفاوت نبودند و همیشه روحیه انقلابی‌گریشان را ستودم.
از سال 88، بخصوص از 9دی88،به چندین سال آینده فکر می‌کنم که وقتی از فتنه88 و اتفاقات آن سال می‌گویند منم برای بچه‌هایم حرف برای گفتن دارم. میتوانم برایشان تعریف کنم که روز 9 دی من همراه مامان‌بزرگ و بابابزرگ و دایی و خاله‌تون رفتیم راهپیمایی 9 دی، در حمایت از اسلام و نظام اسلامی و رهبر عزیزمون، شرکت کردیم. میتوانم از 13 آبانی که رفتم تهران و اتفاقاتی که شاهدش بودم برایشان تعریف کنم.
خدایا کمکم کن بچه‌هایم را به نحوی تربیت کنم که آنها هم ته دلشان از حضور پدرو مادرشان در حماسه 9 دی ذوق و به داشتن چنین پدر ومادری افتخار کنند.
****
- خدایا کمکمان کن همیشه انقلابی و همراه و حامی ولایت بمانیم.
* حماسه یعنی صلابت در میادین سخت
