عبد محبوب

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت آیت الله بهجت (رحمه الله علیه) :

« مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار حضرت تا ظهور او می‌باشد.»

***

غروب بیست و هفتم اردیبهشت 88 بود که خبر ارتحال‌تان شوکه‌ام کرد... انگار مرگ برای شما نبوده و باور نمیکردم که نباشید...پنج سال شد... و من هنوز باور نکرده ام که نیستید... قم که می‌آیم کنار مزار آیت الله بروجردی می‌ایستم و از پشت آن درِ شیشه‌ای، سنگ مزارتان را نگاه می‌کنم اما باز باورم نمی‌شود... باور نبود عزیزان سخت است. آقا! شما همچنان دست‌تان برای دعا کردن باز است، شما که در دعاهای‌تان مسلمانان چین را هم فراموش نمی‌کردید برای جان‌ِ خسته ما و روزگارمان نیز دعا کنید..

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

ویژه نامه پنجمین سالگرد ارتحال آیت الله بهجت (ره) 

قشنگی های دنیای من7

بسم الله الرحمن الرحیم

یکشنبه‌ 14 اردیبهشت93 برای من پر از قشنگی و زیبایی بود. یکشنبه بعد از 4 سال دوستی وبلاگی توانستم دوست عزیز و دوست داشتنی‌ام "هوران" را در نمایشگاه کتاب ببینم. و چقدر "هوران" مثل مطالب وبلاگش، زلال و دوست داشتنی و عزیز است و خدا را شکر به خاطر داشتن دوستانی که همیشه به صفای دل‌شان غبطه می‌خورم. و بعد از 4سال کتاب "سندس در جست و جوی حقیقت" را ازطرف هوران ِ عزیز که همراه همیشگی وبلاگ ِ سندس است هدیه گرفتم به اضافه‌ی دو کتاب خوب دیگر.

همینطور بعد از چند ماه رفیق شفیقم مهرزاد را که کلی دلتنگش بودم را دیدم و چندساعتی را با هم بودیم و چقدر خوب بود این دو دیدار :)

- هدیه های هوران خوبم: پشت صحنه‌ی سفر رهبر به ایساتیس/ دلاویز تر از سبز/ در جست و جوی حقیقت

- امسال جای دوست خوب و عزیزم "ماهـ_ی" هم خیلی خالی بود. "سپیدار" هم جای خالیش پیش من و هوران خیلی حس میشد اما جای اون بهتر بود که رفته بود تشییع شهدای گمنام.

-  هوران هم نوشته : غافلگیری

(کتاب خیلــــــــــــــــــی گرون بود. چقدر کتابای نشر آرما رو میخواستم اما گرونن خب!! :((( )

پناه 2

بسم الله الرحمن الرحیم

درست زمانی که فکر و ذهن در هجوم هزاران آیا و چرا و شاید و اما است و سه-چهار سالِ بعد را تصور می‌کند که کجا ایستاده‌ و در چه حالی به‌سر می‌برد، مدام با خود کلنجار می‌رود و به تصمیم‌ها و انتخاب‌هایش فکر می‌کند و نمی‌داند آیا اشتباه کرده‌ یا نه! و بدنبال پاسخ می‌گردد، مثل فردی که بیهوش است و آب به صورتش می‌پاشند؛ تو آرامش را به سر و رویش می‌پاشی و هوشیارش می‌کنی.

این تو هستی که تنهایش نمی‌گذاری، سرزنشش نمی‌کنی و از حق‌ات می‌گذری. اصلن این تو هستی که مدیریت می‌کنی که این احوالات همزمان شود با شب آرزوها، با ایام اعتکاف؛ تا آخرِ سَر بدود و به آغوش تو پناه آورد و جای دوری نرود.

اصلن من که فکر میکنم تو دلت برایش تنگ می‌شود، تو می‌خواهی درآغوشش بگیری و هوشیارش کنی که همیشه هستی و تنها پناه‌اش تویی و نزدیکی، حتی از رگ گردن نزدیکتر...

دوست داری آرزوهایش، حتی آرزوهای درگوشی را به تو بگوید، با تو درد دل کند، برای تو قیافه بگیرد، پیش تو شکایت کند و غر بزند...

او هم دوست دارد خوب آرزو کردن و آرزوهای خوب داشتن را به او یاد بدهی، کمکش کنی بشود نورچشمی‌ات از همان‌هایی که رحمتت به آنها نزدیکتر است...^*

 میلاد امام محمد باقر علیه السلام مبارک باد

برای همه شما بزرگواران در این شب بزرگ و گرامی، سلامتی و خیر و برکت آرزو میکنم 

* «اِنَّ رَحمَةَ اللهِ قَریبٌ مِنَ المُحسِنِین» رحمت حق به محسنین(کسانی که تا حد احسان و حتی بالاتر از تقوا پیش آمده‌اند) نزدیک است. آیه 56 سوره اعراف

- به تعبیر قرآن، احسان یعنی تقوا به اضافه‌ی صبر (آیه 90 سوره یوسف)

- پناه 1

در جست و جوی همه چیز

بسم الله الرحمن الرحیم

- این پست صرفاً بیان خاطرات بنده و برای خالی نبودن عریضه است. همین!

در مدت 4 سال دانشجویی که کمتر از دو ماه دیگر از عمرش باقیست "سُندُس" در جست و جوی همه چیز بوده... از همان ترمهای اول برای آزمایشگاه جانور شناسی در جست و جوی سوسک آمریکایی بودیم تا زنده زنده گیرش بیاوریم و به داخل شیشه‌ی حاوی الکل بیاندازیمش و بعد تشریحش کنیم. چند ترم بعدش برای آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی در محوطه‌ی دانشگاه به دنبال سرشاخه‌ی درخت سپیدار بودیم و روپوش سفید به تن و چادر به سر بین درختان در جست و جوی درخت سپیدار بودیم و وقتی یافتیمش با دو همکلاسی همراهمان با چشمانی گرد و قیافه‌هایی آویزان به هم نگاه می‌کردیم که حالا چگونه از این درخت صاف و دراز بالا برویم و سرشاخه‌اش را ببریم که خدا را شکر دیدن باغبانان که در آن نزدیکی در حال آب دادن چمن بودند مشکل را حل کرد... امروز هم برای مطالعه فاکتورهای مهم آب، با یکی از هم کلاسی‌ها در جست و جوی منبعی از آب بودیم که بتوانیم بعد از اندازه‌گیری دمایش، از عمقِ آن آب برداشت کنیم. ما که در یک دستمان دماسنج و در دست دیگرمان شیشه بود داشتیم برای هم‌کلاسی‌مان عمق این فاجعه را تشریح می‌کردیم که اگر فقط در جوب‌های عمیق دانشگاه آب باشد باید با همین چادرمان خم بشویم و تا کمر به داخل جوب برویم! و یحتمل از دل لجنهایش آب برداریم که خدا را شکر صدای فواره‌های حوضِ داخل پارکِ کنار خوابگاه، بساط شادی ما را فراهم آورد و در صحت و سلامت و حفظ عزت‌مان! جست و جوی آب نیز به پایان رسید.

یک ترمی نیز در جست و جوی جمع آوری نمونه های گیاهی و خشک کردن شان بودیم، در کل فعالیت‌های درسیمون به روحیاتمان شدیدن می‌آید و در جست و جو بودن در خون ماست انگار!! :)))

 البته در جست و جوی حقیقت بودن کجا و در جست و جوی مواردی که در بالا ذکر شد کجا! خدا خودت هوای‌مان را داشته باش و عاقبت‌مان را در صراط مستقیم ختم به خیر کن