بسم الله الرحمن الرحیم
سه سال پیش مطلبی نوشتم با عنوان "مامان! بابا! من می‌خواهم باحجاب باشم" و از اینکه دختران نوجوان و جوان کشورمان حجاب را دوست دارند و حیا و عفتی که خداوند در وجودشان قرار داده را می‌خواهند حراست کنند و حجاب را ثمره‌ی حیا می‌دانند و معتقد بودند با حجاب اسلامی می‌توانند عفیفانه در جامعه حضور داشته باشند، گفتم. یکی دو سال گذشته هم درهمین فضای مجازی فعالیت‌ها و حرکت‌هایی صورت گرفت که حاصلش کتابِ خاطرات "چی شد چادری شدم؟" و جنبش دانشجویی حیا و ... بوده‌اند.
چند وقتی‌ست حرکتی آغاز شده با شعار " من حجاب را دوست دارم"، حرکت خوب و زیبایی‌ست و از همه مهمتر اینکه جریانی خودجوش و مردمی‌ست. همیشه معتقد بوده و هستم که بهترین مبلغین و مروجین فرهنگ حجاب و عفاف و حیا در جامعه، خودِ زنان با حجاب هستند. کسانی که به حجاب معتقدند و خودشان عامل به این حکم و امر الهی هستند می‌توانند در جامعه به گونه‌ای رفتار کنند و ظاهر شوند تا بگویند که با بی حجابی و رفتاهای دور از حیای دیگر زنان و مردان جامعه مخالفند و بی حیایی و بد حجابی را ناهنجاری می‌دانند و نمی‌خواهند چنین ناهنجاری در جامعه اسلامی‌مان باشد. وقتی درباره طرح "من حجاب را دوست دارم" را خواندم، دیدم چقدر به چنین حرکتی نیاز است، چقدر خوب که می شود حرفمان را در قالب اثری هنری بیان کنیم. انشاالله با توکل به خدا این حرکت فرهنگی بتواند در فرهنگ سازی در رابطه با حجاب و عفاف درست و دقیق عمل کند.
برای آشنایی بیشتر با حرکت" من حجاب را دوست دارم" درباره ما و درباره طرح را بخوانید.
